De "Cappella Sansevero", is een absoluut hoogtepunt van de Napolitaanse barok, die gebouwd is als grafkapel voor de zes leden van de familie Sangro, die hun palazzo hadden aan de overkant van de straat. Het is de prins Raimondo di Sangro die deze kapel heeft heeft laten inrichten (MuseoSansevero). Speciaal aan de kapel is dat je er zowel christelijke als vrijmetselaarssymbolen naast elkaar terugvindt. Ik beperk mij tot drie bekende Rococo werken die u in de kapel kan bezichtigen. Weer één van de verborgen schatten in Napels.Het meest spectaculaire beeld is ongetwijfeld de ‘Gesluierde Christus’ (1753) van Giuseppe Sanmartino (1720-1793), in het midden van de kapel. Met een onwaarschijnlijke verfijning is het dode lichaam van Christus afgebeeld onder een flinterdunne sluier. Het ongelofelijke aan het beeld is dat de gelaatstrekken (ogen, neus, mond en spieren in de arm) onder de sluier te zien zijn. Het lijkt alsof het beeld later is toegedekt. Ditzelfde verbazingwekkende concept is gebruikt bij een beeld van de moeder van Raimondo, "La Pudicizia" (1752). Dit beeld is gemaakt door Antonio Corradini (1668-1752). Het is een beeld van een naakte staande vrouw die van hoofd tot voeten is bedekt met zo'n zelfde soort sluier of voile, waaronder haar gelaatstrekken op een prachtige manier doorschijnen. Volgens de mythe moet je de voile optillen om kennis te verkrijgen. Met "Il Disinganno" is een zelfde soort “truc” uitgehaald. Het is een meesterwerk van de beeldhouwer Francesco Queirolo (1704-1762). Het moet de vader van Raimondo voorstellen en is een beeld van een man die worstelt om zich te bevrijden van een net dat om hem heen gewikkeld zit. Hij wordt daarbij geholpen door een gevleugelde jongeling. Wat het beeld zo verbazingwekkend maakt is dat het lijkt alsof het standbeeld als eerste is gemaakt, en het net er later omheen gehangen is. En dat terwijl het standbeeld uit één stuk gemaakt is.
