Bill Viola's meditatieve video's


Als een zondvloed stort het water over het paar dat in een innige omarming het geweld trotseert. Worden de geliefden id dit allegorische werk, een sculptuur van digitaal licht, gestraft voor hun passie, is er sprake van een verboden liefde, of staat het stortende water voor de pure kracht van een emotie die hen bindt en sterker maakt? (bron: Sculptuur, bijlage AD zomer 2008). Ook dit videowerk van Bill Viola wordt in slow motion afgespeeld, waardoor er een meditatieve kracht vanauit gaat.

"The Lovers" (2005) is nog te zien in de VideoBox/Infokiosk op het Lange Voorhout tijdens Den Haag Sculptuur 2008. Helaas nog maar tot 1 september 2008. Niet getreurd. Hieronder een aantal video's van Bill Viola die te zien zijn op YouTube:

Migration (1976): Video
"Migration" is an analysis of an image, a metaphorical exercise inperception and representation, illusion and reality, microcosm andmacrocosm, nature and consciousness.

Sweet Light (1977): video
Viola has referred to "Sweet Light" and other tapes from this period as "songs"—personal, lyrical statements. Articulated through precise editing, Sweet Light incorporates symbolic imagery, changes of scale, and a radically mobile camera suggesting shifting points of view. The tape is grounded in common references to illumination—incandescent lamplight, daylight, flashlight, and firelight—that serve as metaphors for artistic inspiration.

The Reflecting Pool (1977-79): video
All movement and change in an otherwise still scene is confined to thereflections on the surface of a pool in the woods. Suspended in time, aman hovers in a frozen, midair leap over the water, as subtletechniques of still-framing and multiple keying join disparate layersof time into a single coherent image. Viola writes that 'the piececoncerns the emergence of the individual into the natural world -- akind of baptism.

Ancient of days (1979-81): video
Het complexe "Ancient of Days" (12 min.) gaat over tijd, over tijd zoals die zich openbaart via beeld en geluid, over de natuurlijke en de subjectieve tijd, en volgtin de structurele orkestratie daarvan J.S. Bachs ideeen over het contrapunt. Deze audiovi­suele fuga kwam tot stand met behulp van geavanceerde tech­nieken, waar Viola over be­schikte als 'artist in residence' bij de Sony Corporation in Japan.

Hatsu-yume (First Dream) 1981 deel 1: video
en deel 2: video
"Hatsu Yume" is in de Japanse cultuur de eerste, profetische droom in het nieuwe jaar. Viola maakte Hatsu Yume tijdens een verblijf van achttien maanden in Japan. Op het eerste gezicht toont de tape beelden van de Japanse natuur en dagelijhse cultuur, maar Viola's werk is nooit louter documentair. het probeert altijd inzicht to verschaf­fen in de meer universele processen en ervaringen die zich afspelen achter het zichtbare oppervlak van het bestaan of van het bewustzijn. Hatsu Yume gaat via de thema's water/vis en licht/mens over leven, dood, wedergeboorte en schepping. De beelden van zonsondergang, bamboebossen, de zee, een visafslag, vissersboten, etc. zijn soms vertraagd, evenals het geruis van de zee, dat aan het begin vervormd is tot een ver­vreemdend gegrom. Hatsu Yume is een archetypische droom die, ergens diep verbor­gen, in iedereen zou kunnen lever.

Anthem (1983): video
"Anthem" is een beurtzang, hymne of lofzang, die in de tape Anthem 'gezongen' wordt door een jong meis­je wiens beeld tien maal verschijnt in een gewelfde, kerkachtige ruimte. De hele tape wordt gedragen door
et geluid van haar gil, dat vele malen vertraagd weergegeven wordt. Het beeld van het meisje wordt afgewisseld met verstilde stadsgezichten, desolate indus­trieterreinen, een boomstam, interieuropnames, een close­up van een oog, beelden van een bloederige operatie, inge­wanden, strandbezoekers... Geen van de beelden is vrijblij­vend of arbitrair, al schijnen ze nog zo heterogeen. Door de compositie van de tape komt het meisje over als een ziene­res van het menselijk handelen en ingrijpen. Haar zang lijkt daarvan tegelijkertijd een belij­denis als een aanklacht erte­gen. Anthem is een visionair lied waarin de tijd in de gil van het meisje even uitgerekt is, en de beelden, op het scherp van de snede, misschien voor een moment "doorzien" kunnen worden.

Meer informatie over Bill Viola op: Digischool en jamescohan