Venetië is een fantastische en bijzondere stad. Overweldigend. Toch maakte vorig jaar een eenvoudig gebouwtje de meeste indruk. Het heet "Scuola di san Giorgio degli Schiavoni". Het ligt wat afgelegen. De kans is groot dat u de enige bezoeker bent. Het bevat een van de grootste schatten van Venetie. De "scuola" waren godsdienstige broederschappen met ieder een bepaald gebouw in de stad als middelpunt, waar een groep leken bijeen kon komen (Stedentipsvoortrips). De "Scuola di san Giorgio degli Schiavoni" werd in 1451 gesticht door de Dalmatische kolonie in Venetië. Dalmatië tegenwoordig een deel van Kroatië, stond in die tijd onder Venetiaans gezag. De Dalmatiërs die in Venetië woonden, kwamen in hun "scuola" bijeen onder de bescherming van de heiligen Joris, Tryphon en Hiëronymus. De schilder Vittore Carpaccio kreeg de opdracht verhalen uit hun leven te schilderen, en door zich op Hiëronymus, de geleerde heilige, en Joris, de militair, te concentreren bracht hij elkaar aanvullende christelijke voorbeelden van actief en contemplatief leven onder de aandacht van de broederschap. Op de begane grond bevindt zich een fries met deze schilderijen, de enige van zijn vijf schilderijencycli die bewaard zijn gebleven in de "scuola" waarvoor hij oorspronkelijk is gemaakt, en min of meer op de bedoelde plaats (de serie is rond het midden van de 16de eeuw van de eerste verdieping naar beneden gebracht). Op twee na tonen al deze doeken - die tussen 1502 en 1508 zijn vervaardigd - de belevenissen van de drie beschermheiligen.Op deze website zijn de schilderijen goed te bekijken Museumplanet. "Museum Planet is the complete visual guide to cities and places". Zelden zo'n prachtige website gezien!
Carpaccio kon zo meesterlijk een verhaal uitbeelden dat geen van deze taferelen toelichting behoeft, behalve "Het visoen van Augustinus". Dat illustreert een brief van Augustinus waarin deze vertelde dat hij eens, zonder te weten dat Hiëronymus overleden was, deze schriftelijk in een theologische kwestie om raad had willen vragen, toen plotseling zijn cel in een fel licht baadde en een hemelse stem hem om zijn verwatenheid berispte. Een Venetiaanse editie van deze apocriefe brief was in 1485 gepubliceerd. De weergave van het verhaal is een ideale weergave van de studeerkamer van een humanist uit Carpaccio’s tijd: een man van de letteren die evenzeer geïnteresseerd is in de astronomie, beeldhouwkunst en muziek. Dit blijkt ook duidelijk uit de rationele ordening van de ruimte, de ingewikkelde bemeubeling en de variatie in de plaatsing van de talrijke voorwerpen op het bureau, de bank, de boekenplanken, het altaar, enz…
