Plumcake, Verheven (Levitando) 1987, Groninger Museum (foto: Henk Woudsma)
De installaties – soms heel klein – van de Italiaanse kunstenaarstrio (Cella, Pallota, Ragni) Plumcake hebben een humoristische ondertoon. De voorstellingen variëren van een tropisch eiland tot een soort bouwplaat voor een decor van een rampenfilm. Het werk doet denken aan de speelgoed- en reclame-industrie die inspelen op de talloze nieuwe films en rages. Hoe verschillend de afzonderlijke producten van de kunstenaars ook zijn, de achterliggende visie is eensluidend. Juist door gebruik te maken van schilderkunst, sculptuur en ruimtelijke vormgeving door elkaar heen, en geen eenheid van stijl te tonen, geven zij hun gerichtheid op de eigen tijd aan. Zij trekken zich niet terug in een eigen mythische wereld zoals Chia, Cucchi en Clemente, maken ook geen gebruik van citaten uit de kunstgeschiedenis en gaan ook niet op in een andere tijd, zoals Mariani. De grote hoeveelheid massaproducten auto’s en apparaten, de honderden beelden die door de film en t.v. dagelijks over het publiek worden uitgestort, verbeelden zij in de kunst. De binnenstad van Milaan, vol winkels en kantoren, is hierbij duidelijk als achtergrond aanwezig. Ook hierin liggen de vergelijkingen voor de hand, vooral met Pop art-achtige tendensen die bij individuele kunstenaars en ontwerpgroepen destijds over de hele wereld aanwezig waren (bron: catalogus Nuovo Futurismo, Groninger Museum 1985).
Het werk "Verheven" is nu te zien op de tentoonstelling "100 jaar verzamelen 1894-1994" in het Groninger Museum. Het is één van een serie van tien harten. Deze voorbeelden illustreren hoe Plumcake de eigen traditie heeft voortgezet binnen de zelfgekozen beperking van de vorm van een hart.
Het werk "Verheven" is nu te zien op de tentoonstelling "100 jaar verzamelen 1894-1994" in het Groninger Museum. Het is één van een serie van tien harten. Deze voorbeelden illustreren hoe Plumcake de eigen traditie heeft voortgezet binnen de zelfgekozen beperking van de vorm van een hart.
